ساکت شده بودی و فقط زل زده بودی
بر زلف قشنگت تو کمی گل زده بودی
بر چادر زیبا و قشنگی که سرت بود
نقشی زگل سوسن وسنبل زده بودی
این معجزه را باش که بی هیچ مصالح
بین دل من با دل خود پــل زده بودی
ای گل تو بدان عشوه که در باغ نمودی
راه دل بیـــچاره بــلـــبل زده بــــودی
این درد کمی نیست که کردی تو تحمل !
گویــــی ز ازل جام تحمل زده بودی
عبدی زچه مدیونی و شرمنده جانان ؟
آخر تو به قــرآن که تفال زده بودی