ابربهاران

ای  ابر  بهــــــارانم  بر ما بفشان   آبی

 

وی نوگل بستانم تاکی تومگر  خوابی؟

 

برخیز وبه نورخودعالم همه روشن  کن

 

ابروی کمان کرده  گیسوی  بده  تابی

 

درشان توکی باشد درپرده به سربردن

 

ازپرده برون شوچون مفتاح دوصد  بابی

 

خورشید برون ناید تا ماه  رخت  باشد

 

حقاکه توای جانا  مهتاب  جهان  تابی

 

تا بوی  می نابم درسربود ای  ساقی

 

آیین جهان داری بیرون ز سرم   یابی

 

درهجرتوگریانم هرشام و سحرگاهان

 

برکام  دل  عبدی  چونانکه  می  نابی

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد