جان من خسته شدم بس که نگاهم به در است
کی تو را دلبر مستانه از این جا گذر است
نه فقط این دل ما در غم جانانه بسوخت
هر کجا می نگرم سوخته و خون جگر است
کن وضو با می نابی سحر و شعر بخوان
که طربناک ترین شور به وقت سحر است
تو بدان حســــن اگر روی به بازار آ ری
جان صدها چو من سوخته اندر خطر است
گر چه رفتی ز برم باز به یادت هستم
روز و شب صورت زیبا ی توام در نظر است
نوبهار است و هوا دلکش و بلبل سرمست
عبدیا کوچ مکن وقت نه وقت سفر است