عشـــــوه هایت کم شده !خواهشم افزون کنم؟
یا که عشــــقت ماه من ازســــرم بیرون کنم؟
ازسرم بیرون کنم !؟ این جوابت نیست نیست
باش لیـــــــلا نــــــاز من تا دلم مجنون کنم
....
ای ابر بهــــــارانم بر ما بفشان آبی
وی نوگل بستانم تاکی تومگر خوابی؟
برخیز وبه نورخودعالم همه روشن کن
ابروی کمان کرده گیسوی بده تابی
درشان توکی باشد درپرده به سربردن
ازپرده برون شوچون مفتاح دوصد بابی
خورشید برون ناید تا ماه رخت باشد
حقاکه توای جانا مهتاب جهان تابی
تا بوی می نابم درسربود ای ساقی
آیین جهان داری بیرون ز سرم یابی
درهجرتوگریانم هرشام و سحرگاهان
برکام دل عبدی چونانکه می نابی
به سرخی جامت که امشـــب خمارم
به روی چو ماهـــت که بردی قرارم
مگر بلبـــلان را نبــــاشد نــــوایــــی؟
که من اینچنین خسته و بیـــقرارم
شبـــی یاد دارم شبی سرد و تاریـــک
و مــی رفــت هرجا از این دل هـــوارم
سراسیــــمه گشـتم به باغ محبـــت
ولیــــــکن نـــدیـــدم نشـــانی زیـــارم
پریـــشان نمودی تو مرداب ذهنـــم
که از خاطــــراتم دلی خوش نــــدارم
چنین می رود ازدوچشــمان مستت:
که من دایم الوقـــت هم میگسارم
به دریای احســــاس یـاران عزیزم
اگر چند بی عقل و دیوانــه وارم