تو که مسجد و خانقاه منی
تو که سرور و پادشاه منی
تو که پاک پاکی چو آب زلال
تو که با من و جان پناه منی
تو که روز و شب فکر وذکرمنی
تو که خنده و اشک و آه منی
تو که آرزوهــــای نــاب منی
تو که خــانه و پایـــگاه منی
تو که ناز نازی چو یک غنچه گل
تو که دلفـــریبی و ماه منی ؛
مگیر از من آن شانه هایت ،مگیر
تو تنـــهاتـــرین تکیه گاه منی
نو یی یار عبدی به هر دو جهان
تو امیــــد عفو گنـــاه منی
از روز ازل مست و پریشان تو هستیم
دلداده آن نرگس چشمان تو هستیم
سرگشته ی صحرا و بیابان بلاییم
دیوانه ی آن غنچه ی خندان تو هستیم
درمسجد و می خانه به امید تو هستیم
یعنی همه جا در صف رندان تو هستیم
گر کفر بگیرد همه جا ، نیست مرا غم
ما کافر عشقیم ، مسلمان تو هستیم
جان برکف و آماده ی ایثار و شهادت
دستور بده گوش به فرمان تو هستیم
یک عمر همه منتظر و چشم به راهیم
ای عشق بیا بی سر وسامان توهستیم
دانند همه پادشـــه هردو جهــــــانی
ما نبز چو عبدی ز غلامان تو هستیم