احساس غربت

در میان   دوستان   احساس  غر بت  می کنم  

از چنین   وضعی  به  تو یارب شکایت می کنم 

جای  ما    فردوس   بود   و  اینچنین   آواره ایم  

چون  پرنده  در  قفس  فکر   اسارت   می کنم 

طاق ابروی تو  شد محراب من ای عشق  پاک  

می نشینم روز  و شب  آنجا  عبادت   می کنم 

لب  نهی  برساغر وپیوسته می  نوشی شراب  

من به جام و ساغر ومی هم حسادت می کنم  

بوی  عشق  و  عاشقی   آید  ز اشعارم  هنوز   

چون  حدیث عشق  را  دارم   روایت  می کنم  

گفته  بودی  جان  بده  عبدی  به  راه عاشقی  

روی  چشمم ساقیا ، باشد ، اطاعت می کنم