تورفتی ویک هواردلتنگی
روی دستهای ترک خورده من ماند
وشب دچار تشویش نهان درختان شد
پرنده ای نشست برلب دیوار ولی به خاطرنبودن توآوازی هم نخواند
نمی دانم با کدام شعر عطش اشتیاقم را بسرایم
ودرکدام واژه عطرکلامت راجستجوکنم ...
هنوزهم این جاشب است
وماه حتی حوصله بیرون آمدن ازپشت ابرها هم ندارد
...ومن خوب می دانم هیچ شمعی تاریکی هایم را
بدون تو روشن نخواهد کرد...
سرداست وهوانمناک
کاش دوباره روزهایم آفتابی شود
وچلچله ها از نجابت تودر این کوچه ها آوازی بخوانند
کاش